Tema 11. A formación do imperio español - 3ºESO (pdf)
Tema 11. A
formación do imperio español
11.1.
A aparición do Estado moderno
A
finais da Idade Media, algúns reis europeos impuxéronse sobre os señores
feudais do seu reino, consolidando unha monarquía
autoritaria con autoridade sobre a nobreza. Concederon aos grandes nobres
beneficios económicos, a cambio de aceptar a autoridade política da monarquía.
Así, desde finais do s. XV e comezos do XVI consolidáronse cinco grandes
monarquías en Europa:
★ España: os Reis Católicos gobernaron conxuntamente Aragón e
Castela, e deron paso a un imperio que abranguería diversos territorios de Europa
e doutros continentes.
★ Portugal: Xoán II someteu a aristocracia ao poder real e impulsou a
exploración e a conquista de novas terras, que proporcionaron a Portugal
numerosas riquezas.
★ Francia: tras a guerra dos Cen Anos contra Inglaterra, os reis
franceses unificaron a administración, atraeron a nobreza á corte e
beneficiaron a burguesía para poñela da súa parte. Tamén crearon un exército
permanente. Durante o reinado de Francisco I, Francia converteuse nunha
potencia europea.
★ Inglaterra: a guerra das Dúas Rosas levou ao trono á dinastía Tudor,
que creou unha monarquía autoritaria. Con Henrique VIII fundouse a igrexa
anglicana, que lle daba ao rei independencia respecto do Papado.
★ Rusia: Iván III o Grande unificou o país e ampliou o reino. Máis
tarde, Iván IV o Terrible adoptou o título de tsar (“César”), é dicir,
emperador de Rusia.
1.
Nomea cinco exemplos de monarquías
autoritarias que aparecen na Europa de comezos do s. XVI.
11.2.
O reinado dos Reis Católicos
En
1469 contraeron matrimonio Fernando,
fillo do rei de Aragón, e Isabel,
irmá do rei de Castela. Anos despois serían coñecidos como “Reis Católicos”, unha distinción que
lles concedeu o Papa Alexandre VI. Ao herdar cadanseu trono, crearon unha unión dinástica, xa que as dúas Coroas
pasaron á súa filla Xoana. Porén, cada Coroa mantivo as súas institucións propias
durante séculos.
Para
afianzar a súa autoridade, e converterse en “monarcas autoritarios”, ambos
decidiron:
ÿ Fundar en Castela a Santa Irmandade, un corpo policial
formado por habitantes das cidades, para manter a orde e loitar contra o
bandoleirismo nas zonas rurais.
ÿ Crear un exército permanente e profesional, sen depender das tropas dos señores
feudais.
ÿ Reorganizar a xustiza coas chancelarías, tribunais de apelación
baixo a xurisdición real.
ÿ Nomear corrixidores nas cidades, representantes dos monarcas que
supervisaban a acción política dos rexedores locais.
ÿ Poñer en marcha un conxunto
de consellos que asesoraban os
monarcas nas tarefas de goberno: o Consello de Castela, o de Aragón, o de
Indias, etc.
ÿ Reorganizar a Facenda para aumentar os ingresos da
Coroa.
2.
A unión de Coroas de Castela e
Aragón foi só unha unión dinástica, xa que cada territorio …
3.
Como se chaman os
enviados dos reis para controlar o goberno das cidades?
4.
Cal foi o corpo de “policía” creado para manter a orde no rural
de Castela no s. XV?
Tamén
perseguiron a unificación relixiosa.
En 1478, o Papa autorizou a creación en España da Inquisición, tribunal eclesiástico que perseguía a herexía. Usouse
sobre todo contra falsos conversos,
antigos xudeus que seguían a profesar o xudaísmo en segredo (“xudaizantes”). Pero
a Inquisición non tiña xurisdición sobre os non cristiáns; por iso en 1492 se
decretou a conversión forzosa dos xudeus.
Miles de xudeus preferiron emigrar a outras partes de Europa, onde se lles
coñeceu como sefardís. Despois da
conquista de Granada, a poboación musulmá dese reino foi obrigada a
converterse. Esta poboación, oficialmente cristiá pero que mantiña moitos hábitos
culturais musulmáns, coñécese como “mouriscos”.
5.
Que nome recibían os antigos xudeus que seguían a practicar en
segredo o xudaísmo?
En
1492 remata a conquista de Granada,
o último reino musulmán da península, que pasou á Coroa de Castela. Pouco
despois fundouse Melilla e outras
prazas militares defensivas no Norte de África, e en 1496 conclúe a conquista
das illas Canarias. O reino italiano
de Nápoles foi integrado na Coroa de
Aragón, e en 1512, unha vez falecida Isabel, Fernando incorporou o reino de Navarra dentro da Coroa de Castela.
Ademais,
os Reis Católicos aplicaron unha política de alianzas matrimoniais con outros Estados europeos para lograr a
futura unión con Portugal e para aliarse cos inimigos de Francia, a súa gran
rival europea.
6.
Indica cinco
territorios conquistados polos Reis Católicos no seu reinado.
7.
Que dous obxectivos tiña a política matrimonial seguida polos
Reis Católicos?
11.3.
O imperio español: os problemas internos
En
1516, Carlos I, fillo de Xoana a
Louca e Filipe o Fermoso, e neto por tanto dos Reis Católicos, herdou o trono
español e pouco despois o título de emperador
alemán (co nome de Carlos V) e extensos territorios europeos por parte dos
pais de Filipe. Con esta herdanza, Carlos pretendeu unificar a cristiandade
europea nun só Estado, revivindo o extinto Imperio romano, aínda que atopou
diversas frontes de resistencia que o fixeron fracasar nese intento.
Dentro
de España, Carlos I tamén tivo problemas internos. Nacido en Flandres, onde se
atopaba Xoana, á súa chegada a España falaba mal o castelán e situou no goberno
a conselleiros estranxeiros. Ademais, para pagar a súa elección como emperador
solicitou diñeiro ás Cortes castelás, partindo en 1520 da Coruña para ser
coroado en Alemaña. Todos estes agravios provocaron a revolta das Comunidades (1520), en que os burgueses de varias
cidades se levantaron en armas ata 1521, cando foron derrotados militarmente e
os seus líderes foron executados. De forma paralela, na Coroa de Aragón
estalaron revoltas populares contra a nobreza, chamadas Xermanías. O rei, coa axuda dos nobres, conseguiu esmagar
igualmente estas rebelións.
8.
Que finalidade tiñan os cartos que Carlos I pediu ás Cortes (na
Coruña) en 1520?
En 1556, Carlos I abdicou e dividiu as súas
posesións: cedeu o título de emperador e os seus territorios austríacos ao seu
irmán Fernando e entregou as restantes posesións ao seu fillo Filipe. Ademais,
Filipe II herdou en 1580 a Coroa de Portugal e os seus dominios en
África, Asia e Brasil.
O imperio de Filipe II coñécese como
“Monarquía Hispánica”, e foi con diferencia o máis poderoso da súa época; un
imperio “onde nunca se pon o Sol”, xa que abarcaba territorios nos cinco
continentes. O monarca gobernábao desde a vila castelá de Madrid, onde
fixou a sede do Goberno e a administración desde 1565. Nesa cidade edificou o
mosteiro de San Lourenzo do Escorial, que servía de palacio real
Como o Concilio de Trento non conseguiu
reconciliar aos protestantes coa Igrexa católica, Filipe converteuse no
defensor do catolicismo fronte a ameazas exteriores. Reforzou o papel da
Inquisición, que agora perseguiría tamén calquera brote de protestantismo
ou a circulación de libros e persoas desde territorios protestantes.
Tamén fixo fronte ao avance do islam cara a
Europa. Os mouriscos granadinos, que foran oficialmente convertidos en 1502,
conservaban na práctica moito da súa cultura e mesmo a relixión musulmás. Esta poboación
era rexeitada polos seus veciños cristiáns, tanto polos seus hábitos de vida
como pola sospeita de colaborar co Imperio otomán na súa expansión mediterránea.
O monarca aplicou en 1567 unha prohibición estrita deses hábitos culturais e
relixiosos, e o ano seguinte estalou unha cruenta sublevación dos mouriscos
en Granada. Esta rebelión tivo que ser reprimida con dureza, sendo miles deles
deportados a diversas partes de Castela. A zona foi máis tarde repoboada por
cristiáns, procedentes, entre outros lugares, de Galicia.
9.
Que novidade presenta a Inquisición a partir de 1542?
11.4. Os problemas exteriores
O
avance do Imperio turco otomán supuxo unha dobre ameaza en tempos de Carlos I.
Por unha banda trataron de avanzar cara a Alemaña, poñendo en perigo a cidade
de Viena, que estivo a piques de caer; por outra, o Mediterráneo foi continuamente
atacado por piratas berberiscos, aliados dos otománs, que atacaban as costas,
secuestrando e escravizando a poboación capturada. Por iso, Carlos I conquistou
Tunes, continuando a creación de prazas estratéxicas no Norte de África,
para frear estes ataques.
11.
Que batalla gañou Felipe II contra a hexemonía turca no
Mediterráneo oriental?
O
calvinismo estendérase polos Países Baixos, e provocou conflitos coa política
de Filipe II, defensora do catolicismo, sobre todo a partir de 1567. En 1568,
as provincias do norte, lideradas por Guillerme de Orange, declaráronse
independentes co nome de Provincias Unidas. Isto deu lugar a unha guerra
pola independencia deses territorios da Coroa española, que se había lograr
despois de 80 anos de enfrontamentos armados.
12.
Que nome reciben os territorios dos Países Baixos que se rebelan
contra Felipe II, baixo o liderado de Guillerme de Orange?
En
Inglaterra, desde a chegada ao trono de Isabel I en 1558, as relacións entre
España e Inglaterra empeoraron. O apoio inglés aos rebeldes dos Países Baixos,
a persecución dos católicos ingleses e a piratería contra o comercio español
con América levaron a Filipe II a enviar en 1588 a Gran Armada, coñecida
despois como Armada Invencible, unha enorme flota que partindo de Lisboa
debía recoller os terzos españois nos Países Baixos e dirixirse con eles cara a
Londres para destronar a Isabel I. As condicións meteorolóxicas non permitiron
realizar estas manobras, e os barcos españois, perseguidos polos ingleses,
deberon rodear as illas británicas e volver a porto, naufragando decenas deles
polo camiño.
O
ano seguinte, Isabel I dirixiu como represalia unha “Contraarmada”, que
debía esnaquizar o resto da frota nos portos españois e saquear as cidades
costeiras, especialmente A Coruña e Lisboa, e outras vilas como Vigo. Pero esta
campaña tamén resultou un fracaso, destacando a heroica resistencia da coruñesa
María Pita, unha humilde muller de orixe campesiña que tomou as armas e
dirixiu a loita contra os invasores. O propio Filipe II, coñecedor da fazaña,
concedeu a María o título de “soldado avantaxado” e unha xenerosa pensión de
por vida.
13. Con que alcume se coñece a Grande Armada, que tentou de invadir Inglaterra en 1588?
11.5.
A conquista de América
A comezos do s. XVI, os españois só ocuparan as grandes illas do Caribe
(A Española, Cuba) onde crearan xa algunhas facendas agrícolas. Ao mesmo tempo,
novas expedicións lanzáronse a buscar tanto un paso cara a India (que aínda non
se atopara) como novos territorios que ofrecesen riquezas aos seus ocupantes.
Estas campañas eran dirixidas por iniciativa de particulares, chamados “adiantados”,
que asinaban unha capitulación de conquista co rei, pola cal se
encargaban de financiar todos os gastos da expedición a cambio de obter
beneficios económicos dos territorios que conquistasen. Eses territorios
pasarían así ao dominio da Coroa de Castela.
Organizáronse así numerosas expedicións, entre
as que destacan as de Cortés e Pizarro. En 1518, o estremeño Hernán Cortés
partiu en segredo de Cuba con 400 homes, fundando a cidade de Veracruz
para obter dese xeito o dereito de conquistar novos territorios no continente
pola súa conta. Facendo aliados entre os pobos da rexión, emprendeu o camiño
cara a Tenochtitlán, onde foi recibido polo emperador Moctezuma II, a
quen logo capturou prisioneiro para gobernar a cidade por medio da súa persoa.
Unha rebelión de nobres mexicas contra Moctezuma e os españois obrigoulles a
fuxir (a Noite Triste), pero un ano despois Cortés e os aliados indíxenas
organizaron o asedio definitivo da capital Mexica, que daría lugar á Nova
España, un vicerreinado que iría sendo ampliado en décadas posteriores.
Francisco Pizarro
organizou anos despois a conquista do imperio inca. Igual que fixera Cortés,
aproveitou a inimizade dos pobos sometidos polos incas e os problemas internos
dos dous aspirantes ao trono, os irmáns Atahualpa e Huáscar. En 1532, Pizarro
logrou cunha asombrosa manobra capturar a Atahualpa, que sería apresado e máis
tarde executado. O ano seguinte, os conquistadores tomaron Cuzco, a
capital inca, e en 1535 fundaron a cidade de Lima, que sería a capital
do vicerreinado do Perú. Pero o dominio do enorme territorio inca levaría
moitos anos en completarse xa que o relevo e a extensión do territorio permitiu
a resistencia de certos grupos nas montañas.
14.
Resume nun esquema os dous principais conquistadores españois,
os territorios que fundaron e a capital de cada un.
11.6.
A economía do imperio
A
comezos do s. XVI, Castela era o principal soporte económico da Monarquía
Hispánica. A agricultura e a artesanía prosperaron notablemente. Con todo, o
comercio foi a actividade económica que experimentou un maior auxe, debido en
gran medida ao monopolio comercial co imperio colonial e á chegada de metais
preciosos desde América. Todo o comercio americano pasaba por Sevilla,
que se converteu nunha das cidades máis importantes a nivel mundial. Outros
portos do Cantábrico, como Bilbao, mantiveron tamén un destacado tráfico
comercial con Europa.
A
chegada de metais preciosos de América provocou un exceso de diñeiro en
circulación, é dicir, unha inflación monetaria, que deu lugar a un constante
encarecemento de todos os produtos. Algúns historiadores aducen outros factores
complementarios, como pode ser o crecemento da poboación e o conseguinte
aumento da demanda de produtos. Sexa como fose, a situación foi tan acusada na
época que recibe o nome de revolución dos prezos. Esta inflación non se
limitou á Monarquía Hispánica, senón que foi pasando ao resto de Europa
mediante o comercio que mantiña coa península ibérica e indirectamente con
América.
15.
Que porto obtén en 1503 o privilexio do monopolio comercial
entre a península e América?
16. Como se coñece o proceso de inflación que tivo lugar no s. XVI en Castela, afectando ao resto de Europa?
Comments
Post a Comment